PussyDoll & Geordie Shore
Blijf op de hoogte en volg Spanning&Sensatie
11 April 2014 | Verenigd Koninkrijk, Newcastle upon Tyne
Wakey, wakey eggs and bakey......
Na een intense dag werden wij vrijdag ochtend voor het eerst wakker in Newcastle upon Tyne.
Over de Tyne lopen 9 beruchte en mooie bruggen waarvan wij twee prachtig in het vizier hadden vanuit onze kamer.
Bij het boeken hebben wij expres gekozen voor een 3 persoons familiekamer, wel zo gezellig om met z’n allen op 1 kamer te slapen.
De bedden waren meer dan prima, een nette kamer en de beschikking over een bad.
Maaaar dan…. Geen van allen er rekening meegehouden dat zij op “het eiland” wel eens hele andere stopcontacten konden hebben.
Stonden wij daar, zo verslaaft als je wel niet bent tegenwoordig met een bijna lege telefoon.
Na alle stopcontacten in de kamer te hebben afgestruind bleek één stopcontact in de badkamer te werken voor onze West Europese stekkers.
Onder het genot van een vers kopje thee, gezet door onze vriendin Michelle maakten wij ons gereed voor dag 2.
Eenmaal aangekleed en wel, met een paar procenten meer aan batterij verlieten wij ons hotel.
Vrijdag blijkt een prachtige dag te zijn qua weer, voor Engelse begrippen dan. Het is 12 graden met een flink zonnetje erbij.
Eerst even ontbijt/lunch gehaald bij Greggs, de Engelse Bakker Bart.
Heerlijk bij Greys Monument geluncht in het zonnetje terwijl wij ook de duifjes aan het voeren waren, Eva is namelijk gek op dieren. ; )
De Engelsen staan uiteraard bekend om hun thee. Één van de bekendste thee soorten is toch wel earl grey thee. Deze thee soort is vernoemd naar graaf (earl) Charles Grey (1764–1845), een Brits staatsman en premier geboren en getogen in Newcastle.
Na onze heerlijke lunch gingen wij ook alle zijstraatjes van het centrum verkennen.
Op Pink Lane kwamen wij uit bij de PussyDoll Palace, een typisch Geordie shop.
Trashy kleding, schoenen, make-up en haar, haar nog eens haar.
Het leek ons leuk om haar te “passen”.
Anita raakte met de eigenaar van PussyDoll Palace in gesprek.
Een echte Geordie man, opgepompt, tatoeages, kaal en in het bezit van een bijna onverstaanbaar Engels dialect.
Tijdens ons gesprek kwam naar voren dat wij uit Nederland kwamen en dat onze reis 4 dagen duurde.
Hij vroeg wat we allemaal al hadden gedaan en waar wij speciaal voor kwamen.
Als grapje floepte Anita eruit dat wij onze Geordie Shore-weekend aan het houden waren.
Waarop de Geordie vraagt “willen jullie de crew ontmoeten?”
Wij dachten dat hij in eerste instantie een grapje maakte. Maar de eigenaar verdween achter om een telefoontje te plegen.
Vervolgens kwam hij weer naar voren en vroeg nog een paar keer of wij de crew wilden ontmoeten en dat hij dit kon regelen, daarbij vroeg hij om één van onze telefoonnummers.
De eigenaar bleek bevriend te zijn met Anna, de manager van de Geordie Shore crew en Charlotte komt vaak winkelen bij hem.
Wij hebben Michelle haar telefoonnummer gegeven en we zouden gebeld worden waar de crew was rond 20:00 uur, voor een kleine meet en greet!
Stressen!!! Outfit scoren en nepwimpers plus pruiken kopen.
De hele middag werden we niet gebeld, met elkaar afgesproken dat we ons gewoon zouden optutten en als zij om 20.30 nog niet hadden gebeld, wij gewoon uit eten gingen en daarna stappen.
Eenmaal wedergekeerd in ons hotel… Staat de lobby vol met jongelui en zien we bij de liften Anna staat.
Wij op haar af, vragen wat de bedoeling is en of zij gebeld is door de eigenaar van PussyDoll.
Zij groette ons meteen met “ hello Dutchies”!
Anna was dus wel gebeld en stond met haar telefoon in haar handen om Michelle te bellen. Hoe toevallig?!
In de lift gauw even besproken dat wij onze paspoorten mee moesten nemen en dat we een uur van te voren werden gebeld waar we moesten zijn om de crew te ontmoeten.
Iets later werden we gebeld maar de man aan de andere kant van de lijn was zeer slecht verstaanbaar en de verbinding was slecht dus hebben we gevraagd of hij alles per app wilde sturen.
Opgetut en wel pakten wij een taxi naar club Osho. Eenmaal aangekomen bij de desbetreffende club, is er helemaal niemand!
We vroegen aan de barman of hij wist wat de bedoeling is.
Hij vertelde dat er vanavond niks gepland staat met de Geordies en dat zij 2 weken geleden zijn geweest voor opnames, maar vanavond zullen zij er niet zijn.
PRIMA!!!! Staan we daar!
Opeens worden we gehaald en meegenomen naar een privé kamertje.
Lindsey was de operator van de crew en voorafgaand moesten we met haar een heel papierwerk doornemen en paspoort gegevens invullen.
Op camera zeggen wat je kwam doen en de papieren ondertekenen.
Erg officieel allemaal!
Vervolgens wachten, wachten, wachten en nog eens wachten in een vrieskastkoele club. Heel lief trakteerde Lindsey ons op een drankje en daar kwam eindelijk de crew aan.
Op Sophie na was de groep compleet.
Grappig om iedereen te mogen ontmoeten, je hebt het gevoel alsof je iedereen kent! We hebben een half uur met de Geordies kunnen doorbrengen om vervolgens weer afscheid van elkaar te nemen.
Jammer genoeg zijn er geen foto's van dit avontuur.
Kunnen we ook weer afstrepen van onze bucketlist. ; )
Wel héél speciaal dat je een weekendje naar Newcastle gaat en je gewoon de crew van Geordie Shore mag ontmoeten, terwijl ons hele hotel volstroomde met jongelui die ook speciaal naar Newcastle waren gereisd om de Geordies tegen het lijf te lopen aangezien er in "ons weekend" opnames plaatsvonden.
Daarnaast is ons weekendje Newcastle stiekem toch vanuit het kijken naar Geordie Shore onstaan.
Puberaal heerlijk dus!
Volgens de Geordies kun je leuk stappen bij Tup Tup of bij Tiger Tiger, aangezien Tup Tup om de hoek zat besloten wij daar naar toe te gaan.
Tup Tup is een behoorlijk grote club met te veel rookmachines.
In eerste instantie is de club vrij leeg en kunnen wij alle drie onze ei kwijt op de dansvloer, maar al gauw stroomt de club vol met mensen.
Wederom merken wij dat er toch echt enorme verschillen zijn met stappen in Nederland en stappen Newcastle style.
Alle meiden halen alles uit de kast en staan op de meest hoge stilettos te dansen voor hun leven. Daarnaast kunnen wij een aardig potje drinken maar de Engelsen gaan nog een stapje verder.
Overigens zijn wij alle drie verliefd geworden op cider, een heerlijke alcoholische versnapering gebotteld in een flesje met een half liter inhoud.
Na flink de dansvloer onveilig te hebben gemaakt en Michelle die de hele avond de behoefte had om te vermelden dat wij uit Nederland kwamen alsof het een excuus was besloten wij op “huis” aan te gaan.
Onderweg naar huis na een hele avond op stelten lopen, uitbundig dansen en gewoon moe zijn trokken Michelle haar benen het niet meer.
Sommige straatjes van Newcastle lopen behoorlijk opwaarts, Mount Everest is er niks bij.
Michelle haar beentjes in combinatie met het eerder genoemde gaven het op met als gevolg dat zij op haar muiltje ging.
Tot 3 keer aan toe deed zij een poging om haar balans terug te vinden maar het mocht niet zo zijn en viel toch.
Beetje hetzelfde idee wanneer een veulentje net op de wereld komt en voor het eerst probeert te staan. Naast deze pijnelijke val hebben wij ook enorm gelachen.
Michelle doet ook echt alles om ons te vermaken. : )
Na Michelle haar valpartij gauw nog midden in de nacht bij Greggs saucijzenbroodjes gehaald, maar Eva en Michelle hadden hier niet voldoende aan en besloten bij de Subway een welgevuld broodje te halen met een wel héél speciaal sausje.
Broodjes mee naar huis en in bed op eten! Gewoon omdat het kan!
Na weer een heftige dag op naar dromenland………
Na een intense dag werden wij vrijdag ochtend voor het eerst wakker in Newcastle upon Tyne.
Over de Tyne lopen 9 beruchte en mooie bruggen waarvan wij twee prachtig in het vizier hadden vanuit onze kamer.
Bij het boeken hebben wij expres gekozen voor een 3 persoons familiekamer, wel zo gezellig om met z’n allen op 1 kamer te slapen.
De bedden waren meer dan prima, een nette kamer en de beschikking over een bad.
Maaaar dan…. Geen van allen er rekening meegehouden dat zij op “het eiland” wel eens hele andere stopcontacten konden hebben.
Stonden wij daar, zo verslaaft als je wel niet bent tegenwoordig met een bijna lege telefoon.
Na alle stopcontacten in de kamer te hebben afgestruind bleek één stopcontact in de badkamer te werken voor onze West Europese stekkers.
Onder het genot van een vers kopje thee, gezet door onze vriendin Michelle maakten wij ons gereed voor dag 2.
Eenmaal aangekleed en wel, met een paar procenten meer aan batterij verlieten wij ons hotel.
Vrijdag blijkt een prachtige dag te zijn qua weer, voor Engelse begrippen dan. Het is 12 graden met een flink zonnetje erbij.
Eerst even ontbijt/lunch gehaald bij Greggs, de Engelse Bakker Bart.
Heerlijk bij Greys Monument geluncht in het zonnetje terwijl wij ook de duifjes aan het voeren waren, Eva is namelijk gek op dieren. ; )
De Engelsen staan uiteraard bekend om hun thee. Één van de bekendste thee soorten is toch wel earl grey thee. Deze thee soort is vernoemd naar graaf (earl) Charles Grey (1764–1845), een Brits staatsman en premier geboren en getogen in Newcastle.
Na onze heerlijke lunch gingen wij ook alle zijstraatjes van het centrum verkennen.
Op Pink Lane kwamen wij uit bij de PussyDoll Palace, een typisch Geordie shop.
Trashy kleding, schoenen, make-up en haar, haar nog eens haar.
Het leek ons leuk om haar te “passen”.
Anita raakte met de eigenaar van PussyDoll Palace in gesprek.
Een echte Geordie man, opgepompt, tatoeages, kaal en in het bezit van een bijna onverstaanbaar Engels dialect.
Tijdens ons gesprek kwam naar voren dat wij uit Nederland kwamen en dat onze reis 4 dagen duurde.
Hij vroeg wat we allemaal al hadden gedaan en waar wij speciaal voor kwamen.
Als grapje floepte Anita eruit dat wij onze Geordie Shore-weekend aan het houden waren.
Waarop de Geordie vraagt “willen jullie de crew ontmoeten?”
Wij dachten dat hij in eerste instantie een grapje maakte. Maar de eigenaar verdween achter om een telefoontje te plegen.
Vervolgens kwam hij weer naar voren en vroeg nog een paar keer of wij de crew wilden ontmoeten en dat hij dit kon regelen, daarbij vroeg hij om één van onze telefoonnummers.
De eigenaar bleek bevriend te zijn met Anna, de manager van de Geordie Shore crew en Charlotte komt vaak winkelen bij hem.
Wij hebben Michelle haar telefoonnummer gegeven en we zouden gebeld worden waar de crew was rond 20:00 uur, voor een kleine meet en greet!
Stressen!!! Outfit scoren en nepwimpers plus pruiken kopen.
De hele middag werden we niet gebeld, met elkaar afgesproken dat we ons gewoon zouden optutten en als zij om 20.30 nog niet hadden gebeld, wij gewoon uit eten gingen en daarna stappen.
Eenmaal wedergekeerd in ons hotel… Staat de lobby vol met jongelui en zien we bij de liften Anna staat.
Wij op haar af, vragen wat de bedoeling is en of zij gebeld is door de eigenaar van PussyDoll.
Zij groette ons meteen met “ hello Dutchies”!
Anna was dus wel gebeld en stond met haar telefoon in haar handen om Michelle te bellen. Hoe toevallig?!
In de lift gauw even besproken dat wij onze paspoorten mee moesten nemen en dat we een uur van te voren werden gebeld waar we moesten zijn om de crew te ontmoeten.
Iets later werden we gebeld maar de man aan de andere kant van de lijn was zeer slecht verstaanbaar en de verbinding was slecht dus hebben we gevraagd of hij alles per app wilde sturen.
Opgetut en wel pakten wij een taxi naar club Osho. Eenmaal aangekomen bij de desbetreffende club, is er helemaal niemand!
We vroegen aan de barman of hij wist wat de bedoeling is.
Hij vertelde dat er vanavond niks gepland staat met de Geordies en dat zij 2 weken geleden zijn geweest voor opnames, maar vanavond zullen zij er niet zijn.
PRIMA!!!! Staan we daar!
Opeens worden we gehaald en meegenomen naar een privé kamertje.
Lindsey was de operator van de crew en voorafgaand moesten we met haar een heel papierwerk doornemen en paspoort gegevens invullen.
Op camera zeggen wat je kwam doen en de papieren ondertekenen.
Erg officieel allemaal!
Vervolgens wachten, wachten, wachten en nog eens wachten in een vrieskastkoele club. Heel lief trakteerde Lindsey ons op een drankje en daar kwam eindelijk de crew aan.
Op Sophie na was de groep compleet.
Grappig om iedereen te mogen ontmoeten, je hebt het gevoel alsof je iedereen kent! We hebben een half uur met de Geordies kunnen doorbrengen om vervolgens weer afscheid van elkaar te nemen.
Jammer genoeg zijn er geen foto's van dit avontuur.
Kunnen we ook weer afstrepen van onze bucketlist. ; )
Wel héél speciaal dat je een weekendje naar Newcastle gaat en je gewoon de crew van Geordie Shore mag ontmoeten, terwijl ons hele hotel volstroomde met jongelui die ook speciaal naar Newcastle waren gereisd om de Geordies tegen het lijf te lopen aangezien er in "ons weekend" opnames plaatsvonden.
Daarnaast is ons weekendje Newcastle stiekem toch vanuit het kijken naar Geordie Shore onstaan.
Puberaal heerlijk dus!
Volgens de Geordies kun je leuk stappen bij Tup Tup of bij Tiger Tiger, aangezien Tup Tup om de hoek zat besloten wij daar naar toe te gaan.
Tup Tup is een behoorlijk grote club met te veel rookmachines.
In eerste instantie is de club vrij leeg en kunnen wij alle drie onze ei kwijt op de dansvloer, maar al gauw stroomt de club vol met mensen.
Wederom merken wij dat er toch echt enorme verschillen zijn met stappen in Nederland en stappen Newcastle style.
Alle meiden halen alles uit de kast en staan op de meest hoge stilettos te dansen voor hun leven. Daarnaast kunnen wij een aardig potje drinken maar de Engelsen gaan nog een stapje verder.
Overigens zijn wij alle drie verliefd geworden op cider, een heerlijke alcoholische versnapering gebotteld in een flesje met een half liter inhoud.
Na flink de dansvloer onveilig te hebben gemaakt en Michelle die de hele avond de behoefte had om te vermelden dat wij uit Nederland kwamen alsof het een excuus was besloten wij op “huis” aan te gaan.
Onderweg naar huis na een hele avond op stelten lopen, uitbundig dansen en gewoon moe zijn trokken Michelle haar benen het niet meer.
Sommige straatjes van Newcastle lopen behoorlijk opwaarts, Mount Everest is er niks bij.
Michelle haar beentjes in combinatie met het eerder genoemde gaven het op met als gevolg dat zij op haar muiltje ging.
Tot 3 keer aan toe deed zij een poging om haar balans terug te vinden maar het mocht niet zo zijn en viel toch.
Beetje hetzelfde idee wanneer een veulentje net op de wereld komt en voor het eerst probeert te staan. Naast deze pijnelijke val hebben wij ook enorm gelachen.
Michelle doet ook echt alles om ons te vermaken. : )
Na Michelle haar valpartij gauw nog midden in de nacht bij Greggs saucijzenbroodjes gehaald, maar Eva en Michelle hadden hier niet voldoende aan en besloten bij de Subway een welgevuld broodje te halen met een wel héél speciaal sausje.
Broodjes mee naar huis en in bed op eten! Gewoon omdat het kan!
Na weer een heftige dag op naar dromenland………
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
