Aankomst, Cocktails en wenkbrauwen

Mind your step, mind your step!

Eenmaal aangekomen op Schiphol, flink de boel op stelten gezet, zijn wij gauw door de paspoortencontrole gelopen richting bagage en full body check.
Zoals altijd wordt Anita van top tot teen betast maar dan mogen wij alle 3 doorlopen.

Na heel wat gangpaden door, trappetjes op en af, mannen met zwaar automatisch geschut te hebben getrotseerd waren wij aangekomen bij onze gate.
Voor de allerlaatste keer check, check, dubbel check van onze tickets en paspoorten.
Gauw voor boarden nog even in de hal wat drinken en versnaperingen gehaald voor tijdens de vlucht.
Keurig op tijd vertrok onze grote oranje reus richting “het eiland”! ; )

Michelle en Anita hebben de domme pech om naast een meisje met pinda-allergie van Schotse afkomst plaats te nemen, die ook nog eens flink erop los kletst en duidelijk haar verhaal kwijt wil. Alsof zij voor het eerst haar spreekbeurt houd op de basisschool, gehaast en zenuwslopend ratelt zij maar door.
Helaas mochten wij onze koekjes en krakelingen niet openmaken omdat op elke verpakking wel iets van een graan of tarwe soort vermeld stond die zij ook niet mocht.
Zo braaf als wij zijn, lieten wij onze lekkernijen voor wat het is.
Middels een klein smal gangpaadje waren wij gescheiden van Eva.
Zij zat naast een man die duidelijk een toupet drager is.
De man in kwestie had zijn ventilatie dusdanig hard aangezet dat zijn opzetstukje continu omhoog wapperde.

Tijdens onze vlucht van een klein uurtje besloot Eva nog gauw wat slaap in te halen van de nacht ervoor.

Overigens maakten wij in het vliegtuig voor het eerst kennis met de Engelse mentaliteit en gedragingen.
Onze stewardess was een vals, chagrijnig en onbeschofte feeks van een kenau.
Blijkbaar vond zij ons iets te luidruchtig. Wij willen ons gedrag eerder als gezellig bestempelen.
Na 50 minuten vliegen zette de piloot onze landing in.

Racend met onze handbagage, gauw door de douane gelopen om vervolgens de metro te pakken richting het centrum en ons hotel.

In de metro kwamen wij een jongeman van Vlaamse afkomst tegen die ons adviseerde om ( bleek achteraf ) een halte te vroeg uit te stappen. Stomme Belgen ook!
Met als gevolg dat wij nog twee uur door de stad moesten slenteren voordat wij uiteindelijk aankwamen bij ons logement voor de aankomende 4 dagen.

Onderweg wel een indruk kunnen krijgen van de stad en een paar locals gesproken.
Wij wilden graag weten wat the places to be waren betreft stappen en een hapje eten.
In een leuk hip drogisterij achtig winkeltje genaamd Sally’s 3 hele aardige meiden ontmoet, die het één en ander hebben verteld en uitgelegd.
Wel werden wij gewaarschuwd dat wij ons veel meer moesten optutten tijdens het stappen.
De outfitjes die wij op dat moment aan hadden voldeden niet aan de eisen van het nachtleven van Newcastle. Ook moesten wij véél meer make-up op en onze manen moesten bombastisch groot.

Finally aangekomen in ons hotel!
Gauw inchecken en onze spullen droppen om vervolgens om 16.30 ( Engelse tijd ) te lunchen.
Eva had heel verstandig een stokje kaas gehaald op Schiphol maar Michelle en Anita hadden toen nog geen honger.
Na een klein uurtje als kip zonder kop rond te hebben gelopen eindigden wij onze zoektocht naar een leuke lunchroom gewoon bij de Subway.
Wat kan een mens toch genieten van eten en drinken!!!

Met een frisse dosis energie liepen wij richting de winkelstraten.
Want Newcastle staat bekend om het shoppen en Eva houd van shoppen.

Ongelofelijk hoe immens groot de winkelstraten zijn.
Shop till you drop kan hier letterlijk worden opgevat.
Ennnn de winkels zijn elke dag open tot 20:00 uur.
We hebben alle 3 iets leuks kunnen scoren voor een paar dollar of dont.
Michelle en Eva hadden nog al moeite met de Engelse valuta. ; )

Rond een uur of 19:00 voelden wij alle 3 onze beentjes niet meer en waren opzoek naar een leuk tentje om een drankje en eventueel hapje te nuttigen.
Op straat weer even geïnformeerd waar wij dit het beste konden doen. Gelukkig kwamen wij twee mannen tegen die ons bijna tot bestemming brachten.
Zij adviseerde ons om bij Tokio een drankje te doen.

Tokio is een groot zwart gebouw met rode letters op de gevel.
Bij binnenkomst loop je tegen een trap aan en op de begaande grond zie je een bar die gesloten en helemaal leeg is.
Wij hoorden vanaf de eerste etage zachtjes wat muziek en besloten de trap op te lopen.
WALHALLA!!!! Zo leuk! Tokio lijkt op een woonkamer met bar die zich uit mondt in een open binnentuin. Hier staan loungebanken en heaters.
Na kilometers te hebben gelopen was dit voor ons allen een traktatie. Daarnaast blijkt het ook elke dag happy hour te zijn tot 20:00 uur, verschillende cocktails bestel je hier voor rond de 3 pond.

Onze weekendje weg was echt begonnen, vanaf hier werd het alleen nog maar leuker!

Wederom aan wat jonge meiden gevraagd waar wij het beste konden stappen.
Tussen dit groepje meiden zat een half Nederlands meisje, Maaike! Net beginnen 20 maar onwijs aardig. Zij wilde graag haar Nederlands oefenen en dat was voor ons ook weer handig.
Zij heeft alle plekjes die de moeite waard zijn om te zien of om te bezoeken opgeschreven voor ons.
Later op de avond wisselde wij Maaike in ( omdat zij ging stappen met haar vriendinnen) voor 3 Engelse meiden.
Helemaal opgemaakt en aangekleed in Geordie stijl. Fascinerend!
Kleding in ton su ton kenmerken, fake hair, fake lashes, spray tan en enorme killer heels.
Ook zij adviseerden ons om iets meer “gestyled” op stap te gaan.
Waarop wij besloten om onze wenkbrauwen bij te laten werken door Keeleigh.
Een onwijs mooie Geordie van 21 jaar.
Naast alle make-up en fake hair kan je echt niet voor de dag komen met “gewone wenkbrauwen”, ook deze moeten symmetrisch, perfect en groot zijn.
Na de wenkbrauw makeover ging ook dit groepje meiden het nachtleven in.
Wij hebben nog flink doorgeborreld en gekletst om vervolgens rond 02:00 uur de avond af te sluiten met een onappetijtelijke Turkse pizza en slappe patat.

Ons Doornroosje Eva was wel aan slaap toe maar daar dachten Michelle en Anita nog echt niet aan.
Lachen, gieren, selfies maken met een slapende Eva en thee slurpen.

Onze eerste dag Newcastle is een feit, gauw alles verwerken tijdens de REM slaap en op naar morgen!